ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ

ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ… Είναι πολύ βασανιστικό το πρόβλημα που βιώνουν οι γυναίκες κυρίως στην Αθήνα από τους αλλοδαπούς.Οι οποίες όταν βγαίνουν από το σπίτι τους ταράζονται από τις καθημερινές αισχρές παρενοχλήσεις που τους κάνουν οι θρασύδειλοι αλλοδαποί στον δρόμο. Οι αλλοδαποί δεν έχουν κανένα δισταγμό να τις μιλήσουν αισχρά, να τις βρίσουν χωρίς ιδιαίτερο λόγω , να τις κλέψουν και εάν είναι δυνατόν και το ευνοεί ο χώρος, να τις θωπέψουν, να τις βιάσουν ακόμα και να τις σκοτώσουν… Για τις γυναίκες βιασμός ψυχολογικός είναι και ότι διαισθάνονται και γνωρίζουν την ύπαρξη αυτών των παλιανθρώπων γύρω τους. Βιασμός είναι και η σκέψη ότι αναπάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν στο χέρι (….) εκείνων ανυπεράσπιστες… Υπάρχουν δρόμοι (κυρίως στην Αθήνα) που καταλύπτοντε κυρίως από αλλοδαπούς. Όταν είναι πολλοί μαζί (οι αλλοδαποί) γίνονται ακόμα περισσότερο θρασείς, φυσικά χωρίς ούτε ιερά ούτε όσια, μπορούν να φτάσουν σε ακραίες συμπεριφορές, που μία γυναίκα είναι αδύνατο να αντιδράσει. Κάποιες γυναίκες που είναι οι δουλειές τους κοντά σε τέτοιους δρόμους αναγκάζονται να κάνουν κύκλους για να πάνε στον προορισμό τους από άλλους δρόμους. Είναι τόσο άδικο. Και αυτό είναι ψυχολογικός βιασμός.. Στην Ελλάδα πάνω από πέντε χιλιάδες γυναίκες τον χρόνο πέφτουν θύματα απόπειρας βιασμού ή βιασμού από αλλοδαπούς, λιγότερες από χίλιες το καταγγέλλουν, λόγω της τρομοκρατίας μην μπλέξουν χειρότερα.. λιγότεροι από δέκα αλλοδαποί συλλαμβάνονται, λιγότεροι από τρείς εκτίουν μια σοβαρή πυνή ανάλογη της πράξης τους. Κανείς τους δεν απελάσεται και φυσικά το επαναλαμβάνουν. Το να το γνωρίζουν και αυτό οι γυναίκες είναι ψυχολογικός βιασμός. Οι νεαρότερες κοπέλες που πηγαίνουν σχολείο βιώνουν αυτόν τον εφιάλτη καταναγγαστηκά και καθημερινά αφού είναι υποχρεωμένες να αντικρίζουν καθημερινά στον χώρο τους (σχολείο-τάξη-προαύλιο) τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους, και φοβούνται ακόμα και στην τουαλέτα να πάνε μην τις στριμώξουν εκεί και τις κάνουν οτιδήποτε αισχρό. Και πάλι δεν έχουν διέξοδο αντίδρασης γιατί, τι να παρατήσουν το σχολείο; Οι γυναίκες που δεν πάνε με τα πόδια στην δουλεία τους, αλλά οδηγούν, έχουν και αυτές τις παρενοχλήσεις τους, όταν ο Πακιστανός στο φανάρι δεί γυναίκα οδηγό πηγαίνει με το ζόρι, σηκώνει τους γυαλοκαθαριστήρες, αγνοώντας φυσικά την άρνηση της να καθαρίσει το τζάμι της και το κάνει επιτακτικά, ή στέκεται μπρόστα στο παράθυρο της και την κοιτάζει ενοχλητικά πονηρά, ή της λέει αισχρόλογα, ή της σπάει το παράθυρο και της κλέβει την τσάντα… και αυτό είναι ψυχολογικός βιασμός που η γυναίκα οδηγός τι να κάνει, να μην σταματάει στα φανάρια; Όταν μια γυναικοπαραία αποφασίζει να πάει για καφέ η οποιαδήποτε έξοδο είναι αντιμέτωπες με τις αλλοδαποπαραίες, εκεί που πίνουν τον καφέ τους οι θρασείς αλλοδαποί έρχονται ακάλεστοι φυσικά στο τραπέζι τους, τις παρενοχλούν και το χειρότερο είναι να της ακολουθήσουν όταν εκείνες αποφασίσουν να αποχωρήσουν, ψάχνοντας την κατάλληλη ευκαιρία να εκδηλώσουν για μια ακόμα φορά σε εκείνες τα ζωώδη ένστικτα τους. Όταν μια γυναίκα εργάζεται κάπου, που εργάζονται και αλλοδαποί, εκεί είναι αρκετά δύσκολη περίπτωση, γιατί αυτοί έχουν το θράσος, λόγω της συνεργασίας(…), μπορούν να βρούν το τηλέφωνο και την διεύθυνση της και εκείνη τον μπελά της…. Και τι να κάνει, να παραιτηθεί από την δουλειά της; Εξάλλου σε όλες τις δουλείες υπάρχουν πλέον αλλοδαποί… Αυτά και πολλά άλλα προβληματίζουν τις γυναίκες (κυρίως της Αθήνας) στην καθημερινότητα τους, σε σχέση με τους αλλοδαπούς «συντοπίτες» τους. Αναρωτιέμαι εάν κάποιος θα δώσει την λύση ( γιατί υπάρχουν λύσεις) για αυτό τον καθημερινό εφιάλτη των γυναικών, του φόβου, της τρομοκρατίας, του εξευτελισμού, της παράνοιας, του ψυχολογικού και μη βιασμού τους από αλλοδαπούς.. Για να έχουν και εκείνες μια υγειές, σχετικά, ήρεμη, ελεύθερη, ευκολότερη ζωή…

ονειροπλάστρια